กะฮู้อยู่ว่าเหล้านั้นมันบ่ดี
แต่มันบ่มีวิธีบรรเทาใจ
ยามเจ็บกะมีแต่มันละซ่อยได้
มันซ่อยให้ลืมเขาย่ามเหงา
กะฮู้ว่าเหล้านั้นมันบ่ดี
แต่มันบ่มีอีหยังบรรเทาได้
ยามคิดฮอดกะมีแต่มันเป็นหมู่ใจ
บ่จ่มบ่ด่าบ่เว้าบ่เครียดเว้าบ่เป็น
คั่นมื้อใดบ่เมา มันสิคิดฮอดเขาทันที
ต้องเอาเหล้ามาซ่อยพยุงใจเอาไว้
ค้ำใจบ่ให้มันคิดถึง
กินจนว่าติดเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่ม
กะยังลืมๆ เขาบ่ได้จักเทื่อ
กินจนว่าสิตายคาขวดเหล้า
กะยังเศร้าๆ เศร้าโคตรเบื่อ
ยามซ่วงก็เห็นแต่ภาพของเขาทุกเทื่อ
บ่ฮู้จักสิเฮ็ดแนวได๋ เลยเอาเหล้าบรรเทาไว้
กะฮู้อยู่ว่าเหล้านั้นมันบ่ดี
แต่มันบ่มีวิธีบรรเทาใจ
ยามเจ็บกะมีแต่มันละซ่อยได้
มันซ่อยให้ลืมเขาย่ามเหงา
กะฮู้ว่าเหล้านั้นมันบ่ดี
แต่มันบ่มีอีหยังบรรเทาได้
ยามคิดฮอดกะมีแต่มันเป็นหมู่ใจ
บ่จ่มบ่ด่าบ่เว้าบ่เครียดเว้าบ่เป็น
คั่นมื้อใดบ่เมา มันสิคิดฮอดเขาทันที
ต้องเอาเหล้ามาซ่อยพยุงใจเอาไว้
ค้ำใจบ่ให้มันคิดถึง
กินจนว่าติดเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่ม
กะยังลืมๆ เขาบ่ได้จักเทื่อ
กินจนว่าสิตายคาขวดเหล้า
กะยังเศร้าๆ เศร้าโคตรเบื่อ
ยามซ่วงก็เห็นแต่ภาพของเขาทุกเทื่อ
บ่ฮู้จักสิเฮ็ดแนวได๋ เลยเอาเหล้าบรรเทาไว้
ต้องเอาเหล้ามาซ่อยพยุงใจเอาไว้
ค้ำใจบ่ให้มันคิดถึง
กินจนว่าติดเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่ม
กะยังลืมๆ เขาบ่ได้จักเทื่อ
กินจนว่าสิตายคาขวดเหล้า
กะยังเศร้าๆ เศร้าโคตรเบื่อ
ยามซ่วงก็เห็นแต่ภาพของเขาทุกเทื่อ
บ่ฮู้จักสิเฮ็ดแนวได๋ เลยเอาเหล้าบรรเทาไว้